den den günler..

gece 4 gibi uyumuşum. sabah eski koordinatörüm tahir beyin telefonuyla uyandım. halimi hatırımı sormak için aramış, nasıl mutlu oldum anlatamam. yıllardır belkide ilk defa bir amirim işten ayrıldıktan sonra beni merak edip aramış nasıl duygulanmam. tahir bey beni çok severdi. o amele halkla ilişkiler müdürünün isteği üzerine patron tarafından işten çıkarılmama iş arkadaşlrım haricinde en çok üzülenlerden biride oydu. bana çok güvenir ve her sözüme itibar ederdi. beni hep desteklerdi. deliliklerim, sivri dilim onu hiç rahatsız etmez her sabah halimi hatrımı sorardı. kibar efendi ve babacan bi adamdı. dergideki sıkıntıları halladip (bu sıkıntı o amele oluyor sanırsam) beni tekrar işimin başında görmek istediğini söyledi. bu isteği geri çevirilemez bi insan olduğu için ona asla hayır diyemezdim. "benden haber bekle" dedi. tahir beyin telefonundan sonra esso aradı. -eğer sen dergiye dönersen bende buradan ayrılma kararımdan vaz geçicem, bügü'de (editörüm) seni çok özledi, herkes dönmeni istiyor" dedi. sabah sabah ikinci kez yaşadığım duygusal depreşmeden sonra kendimi çok iyi hissettim. annem kahvaltıyı hazırladı, güzel bi kahvaltı yaptım. papatya'dan iişle ilgili bi haber yok henüz ama sabah aldığım güzel telefonlar bu konuda moralimi bozamıyor:))

ne zamandır yapmadığım bişey yaptım, odamı topladım. sonrada televizyonda aptal kadın programlarını izledim.
biraz da müzik dinlemeliyim sanırım... bu aralar çokça gıdasız kaldım.
önümüzdeki bi kaç gün daha evden dışarı çıkmaya niyetim yok gibi.