"köpekler mıçsın topuklarıma" dedim bu gün...

bir haftayı daha bitirmiş olmanın keyfini yaşamak üzere kendimi eve attım. işten çıkıpta eve gelmek işkence gibi geldi, hele bi sorun niye? niye olcak ayağımda eşşek kadar topuklu çizmeler vardı, hemde tarihte görülmemiş bir şekilde iki gün üst üste giydim ben bu eşşek nallı topuklu çizmeleri... allhım o ne bitmek bilmez yoldu öyle. bi an oturup zırıl zırıl ağlayıp yolun ortasında, "gitmiyorum lan, yürümeycem işte polis çağırın, rezalet çıkarırım, soyunurum, beni eve kucaklarında götürmek zorunda kalırlar" diye avaz avaz bağırmak geldi içimden. çarşamba gününe kadar, "dam üstünde saksağan vur beline kazmayı" kombinasyonuyla palyaço gibi dolaşmaktan sıkılıp, hadi şöle biraz hatuna benzeyeyim diye, siyah triko mini bi elbisemi ve o lanet olası topuklu çizmeleri giymiştim. dün akşamda iş çıkışı harunla buluşup sinemaya gidecektik, sonra vazgeçip bişeyler içmeye küçük beyoğluna gittik. velhasıl ağlaya zırlaya eve geldim ayaklarımın ağrısından. bu gün zor bi gün oldu. hem cuma olması, hemde işlerin aksiliği içimi şişirdi. yarın haftasonu nöbeti bende, akşam iş çıkışı tophaneye gidip tavla yapıcaz nazlılarla. oda sevgilisyle gelicek hep beraber takılıcaz. bu arada ciddi ciddi yarın eşofmanla işe gitmeyi düşünüyorum, müdüre gözükmediğim sürece sorun yok:)