Korkmuyorum artık sessizlikten, dolunayın büyüsünden, ölümlü olmaktan ya da ölümsüzlükten, çevremdeki seslerden ve güneşin doğuşundan ya da sessiz sedasız batışından...
Sakinim. Öylece duruyorum. Yaşamdan geçtim, kentlerden de...
Sınırları aşalı çok oldu ve gülüşlerden geçeli...
Anlamsız konuşmalar dinliyorum artık etrafımda, galerileri ziyaret eder oldum insanların sergilendiği ve kahvelerde oturur oldum, sigara bile içilemeyen, öylesine...
Artık hiçbir yerdeyim...
Harikalar diyarı da yalanmış zaten, öğrendim.
Neyse, en azından adı güzeldi..
4 yorum:
"...galerileri ziyaret eder oldum insanların sergilendiği..."
güzel :)
Deli Rapunzel
Acimasin canin boyle, her harikalar diyarinin bi sonu, her rapunzelin canini acitan seyler var ama, gecicek inan bana...
Son postum sen de varsin biraz, Bizim Rapunzel masalini yazdim, gel!
rapunzel, sevgili adaşım :) teşekkür ederim. hoşgeldin...
eliza'cım; güzel yürekli dostum benim... yokluğumda ve varlığımda gösterdiğin desteği çooook uzaklardan hep hissettim. her yazdığım bana yol gösteriyor...yoluma hep ışık tuttuğun için teşekkür ederim.
ayrıca postunu da okudum... ellerine sağlık... hayatımın masalını senin kaleminden okumak çok keyifliydi teşekkr ederim...
iyi ki varsın.
harıka..
Yorum Gönder