iki aydır aralıksız nefes almadan çalışıyorum neredeyse. ve 30 günün sonunda ilk defa izin kullandım. işyerindeki ekip arkadaşlarım delirmeme ramak kala yalvaryakar izin kullanmamı istediler. bir an düşündüm ve 30 gün non stop çalışıyor olmanın verdiği androidlikle durup insan olduğumu hatırladım. "sahi ya! ben dinleneyim bu pazar dimi!" dedim. ve pılımı pırtımı toplayıp erken saatte eve attım kendimi. bu dinlence gününde yorgun olanın kafam mı yoksa bedenim mi olduğuna karar veremedim. nefes aldığım sürece kafam dinlenmeyecek belki ama ruhumu dinlendirmem de giderek zorlaşıyor.
neyse, iş güç kovalamaca derken sahi ben size işe başladığımı bile bunca zaman yazmamışım. daha önce de freelancer çalıştığım, fotoğraf ve görsel hizmet veren firmanın genel koordinatörlüğünü yapıyorum. bildiğin kendimi hayatımı gecemi gündüzümü işe adamış durumdayım. malum iş hayatına çook uzun bir ara vermiştim. bu tempo bana acaip iyi geldi.
velhasıl bu gün evde kendi pcmle, ailemle yatağımla yorganımla, odamdaki dağınıklıkları toparlamakla geçti günüm. yarın yeni bir gün beni bekliyor. herkese sıkıntısız stressiz bir hafta diliyorum....
öperim.
1 yorum:
yarın benim için sıkıntılı bir gün olucak ama neyse :) senin içinde güzel bir hafta olsunn
Yorum Gönder