Pages

14 Kasım 2009 Cumartesi

söylemesi ayıp;

söylemesi ayıp, gururla işlediğim günahlarım, söylemekten kahrolmadığım yalanlarım, mevsimsel geçişlerim ,zamansız ölümlerim ,dikişleri atan yaralarım, kendime ait gerçeklerim var ve bil ki; içinde kaybolduğum bu hayat silsilesi sadece bir doğum lekesi!

bu yüzdendir ki;

söylediklerimden çok sustuklarımda saklıyım ... ve gizlediklerimde gizliyim ... beni anlamak için; konuştuklarımdan çok, sustuklarıma kulak verin ... aklım sükûtu sever benim ... çünkü çok ağır ödeştik biz hayatla ... ben sonu ölüm noktalı yollardan geçtim ... üç noktalar koymaz bana ...

3 yorum:

OlurÖyle dedi ki...

çarpıcı..
çok özlemişim seni, yazılarını,..seni kahreden şeyler yazmanı sağlıyor diye seviniyor olmam bencilik mi..umarım değildir çünkü ben seni de çok seviyorum.

Naverella dedi ki...

bizi öldürmeyen acı güçlendiriyor...bakıyorum geçmişime dikişler atılmış yaralarıma gülümsüyorum...o yaralar olmazsa bız bız olmazdık...

bir de bigün biri çıkıp umarım yaşadığınız herşey bir ironiden ibaretti demezz :))

DeliRapunzel dedi ki...

karakutu; kahreden duygularım yazmamı sağlıyor ve sen okumayı seviyorsan bu benim içinde keyiftir...
bende seni çok seviyorum arkadaşım iyiki varsın...

genç kadın; evet acıların bizi güçlendirdiği, drencimizi arttırdığı bi gerçek...
bende tırsıyorum bigün biri kameraları gösterip hadi el sallayın diyecek :)