Düşündüm de ne zaman evden uzun bir süre dışarı çıkmasam, bir süre sonra mongollaşıyorum. Yanımda konuşulanlara sadece hee-hıı- aa-ee gibi maximum 3 pekişik harf dışında bir tepki vermiyorum. Karnım acıkmasa bile sürekli bişeyler yiyip içesim geliyor, buzdolabına heycanlı bir geçiş yapıp, ne aradığımı ne gördüğümü aslında buzdolabına niye baktığımı bile unutup kapatıp tekrar yerime geri dönüyorum. (Yerim; balkondaki masa ile büyük büyükanane den kalan berjer koltuk arası) sonra uzun uzun düşündüm. son altı aydır neredeyse adam gibi sarhoş olmamışım, içip içip bar tuvaletlerinden toplanmamışım, istiklalde naralar atmamışım, isyan çıkartıp milleti ayaklandırıp hadi bu gece çıkıyoruz gelmeyenin götünü keserim dememişim, cuba ya gidip sabaha kadar topuklarım kanayıncaya kadar salsa bachata yapmamışım, peyotede ki barmeni uzaktanda olsa süzmeye bile gitmemişim. hiç bir yarayı kaşımamış, hiç bir entrika çevirmemişim. içimdeki şeytan ölüyomu lan noluyo derkene balkondaki masa ve koltuk arasında sıkışmış bir beyinle,titresemde kendime gelemedim. neden mi çünkü benim 42 yaşında bir sevgilim var. tamam ayıp değil söylüyorum çatlamayın benim yaşım 26. o bana çok mani olmasada hatta o benim eski hallerime göre en az benim kadar deli bir ruha sahip olsada, kendi kendimi kastırıp sıkıştırmış içimdeki manyağı akıllı uslu bi hatun yapmışım. fazla romantik fazla kozmetik, yüksek topuklu, iç güveysinden hallice bir mongol olmuşum. artıııı (+) 12 yaşında ergen bir kızın müstakbel üvey annesi olma çabası da buna etken bi faktör olsa gerek. bu bihterizm devrimi beni bozdu kesin..... kendimi kendi kendime asimile etmişim, gereksiz bir olgunlaşmaya girip zaaflarımla oynamışım. tabloya bakılırsa alkolden ve gece hayatından uzak gayet dezenfekte bir hal almışım. amma velakin bu gece arkadaşlardan birinin "hadi taksimeeee" demesiyle damarlarımdaki kan gımış gımış etmeye başladı. nefesimi tuttum ve inceden bir red çekerek, bu geceyi pas geçtim. bu farkındalığın ardından ve devamında sanki diğer arkadaşların "perşembe cubadayız", "çarşamba nevizade de doğumgünüm var" demesiyle iyice zıvanadan çıkartıldım. ve ruhum isyan bayrağını çekti. sabah uyandığımda farklı düşünürmüyüm bilmiyorum. ama o çıtı pıtı, deli manyak, arkadaş ortamlarının, sahnelerin ve pistlerin aranılan yüzü, büyük organizatör sanırım sahalara acilen bir dönüş yapacak. ha diyeceksin ki altı ay öncesi marifetmiydi, o hallerinle bi haltmıydın? değildim elbett, ne varki sadece sevgilisiyle eğlenen, sadece sevglisiyle içebilen, sevgilisiyle sosyal olan o kızlardan değildim ben. mucizemi çok seviyorum, onunla geçireceğim zamanları hiç bir atraksiyona değişmem ama yinede içimde ki bu , evde mongol, sevgilisine bağımlı, mutluluk kriterleri indirgenmiş insan ben değilim. çık dışarı şerefsiz diye höykürüyorum bu gece. noolur, bu gece çık içimden ve beni rahat bırak diye bağırıyorum bütün ezikliğim ve sinmişliğimle....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder