aptal palyaço

her gün olduğu gibi akşam olmasına yakın yine bir yumruk geldi oturdu boğazıma.
günlük işlerin telaşına vurup kendimi, kalabalıklarda kahkalara karıştıyorum sesimi. en çok gülen, en çok konuşan, en çok çalışan, en çok eğlenen ben olduğumu düşünürler bu yüzden. akşam olupta iş bittiğinde, masamı toplarken, öyle bi an geliyor, ve ben aslında sabah dağıttığım hüzünlerimi ve sıkıntılarımı topluyorum masamdan.
öyle işte yine ağladım biraz. eve geldim, akşam biraz içerim diye düşündüm ama üşendim. alkolden kendimi epeydir uzak tutma çabalarım sonunda işe yaradı. her seferinde kendimi ertelemeyi, dolayısıyla daha az içmeyi başarabiliyorum artık.
haftasonu için henüz bi planım yok. ama çok eğlenmeyi, eğlenebileceğim bi yerde olmak istiyorum, dans edip şarkı söylemek istiyorum, bakalım hafta sonuna kadar beni neler bekliyor olacak, kimbilir?