kaçamak güneşli bir öğlen vakti...

şu an iş yerindeyim, kaçamak yapıp arada bir bloglara göz atıyorum.
dışarda süper bi hava var, hiç çalışasım yok. kızlarla sabahtan beri beşiktaştan bebeğe yürümenin halisülasyonlarını görüyoruz, aksilik elimizdeki projeyi bu gün akşama kadar bitirmemiz bekleniyor, oysa hepimizin gözü dışardaki yalancı güneşte.
az önce öğle yemeğinden geldim, hiçbirini beğenmedim ve açım.
masamın dağınıklığı içimi bunaltıyor, akşama bi istiklal yapıp tek başıma içmeyi düşünüyorum.
kendimi özlüyorum bu ara, tek başınalığımı, ipimi koparmışlığımı, serseri mayın gibi savruluşlarımı. yalnız kalmak istiyorum artık. yalnızlığımın dayanılmaz hafifliğini istiyorum.
neyse bu kadar serzeniş yeter, işler bei bekliyor.
öpito, delü;)